MINI AUTOBIOGRAFIA

Kiedy byłam małą dziewczynką,
Nie wiedziałam wielu rzeczy, Nie znałam wielu spraw. 
Moje życie było piękne
Nie było w nim wad.

Kiedy pojawił się ból 
Chciałam od niego uciec,
Chciałam chwycić za sznur 

Krzywdzili mnie bliscy
Osoby, którym ufałam,
I które swym małym
Dziecinnym serduszkiem kochałam.

Znalazłam środek
Chwyciłam alkohol i leki
I o mało nie zrobiłam 
Z siebie kaleki

Pojawił się tunel
Szłam w objęcia śmierci
Ale nie doszłam...
Chciałam autodestrukcji...
Nie wyszło...Nie udało mi się.....

Nadal chciałam uciec...
Kolejna nieudana próba...
Następna... i jeszcze...
Sama nie wiem ile...
Lecz wreszcie (przez jedną chwilę)
Zmieniłam zdanie.

Pojawił się promyk złoty.
Skarb, który przyćmił wszystkie moje kłopoty
Niczym tęcza pojawił się synek.

Dzięki niemu przestałam obawiać się życia...
Fatalne dni minęły niczym błyskawica

Chcę żyć, być szczęśliwa
Czy ta prośba jest do spełnienia możliwa???

ODEJŚCIE

Być- co to znaczy?
Żyć- po co? Dla kogo?
To wszystko nie ma sensu,
To farsa, to żart

Umrzeć i zniknąć,
Odejść po srebrnej 
Poświacie boga Nut
Postać materialna-
-złudzenie optyczne

Nie ma sensu miłość
Bez sensu jest wiara
Ludzie niszczą się nawzajem
Nienawidzą wszystkich wokół.
Dlaczego tak jest?
O co w tym wszystkim chodzi?
Przecież każdy z nas z innym bagażem się rodzi.

Mamy się uczyć,
Marzyć, kochać i śnić.
Ale to wszystko nie ma sensu,
Więc po co dalej żyć?

Zatopić się w Styksie 
Dać grosza Charonowi. 
Przekupić Cerbera,
Aby nie przeszkodził Przejść.
Śmierć- piękna, 
Śmierć- biała,
Wyzbycie się strachu 
Ucieczka od obelg.

Boimy się żyć
Więc odejdźmy szczęśliwi,
Bo tylko po to nas stworzył 
Nasz Bóg Miłościwy...